Inclusive Business โมเดลธุรกิจแบบไม่ทิ้งใครไว้ข้างหลัง กระตุ้นนวัตกรรม สร้างกำไรยั่งยืน และลดความยากจน

Article

ธุรกิจไม่อาจเติบโตแบบตัวคนเดียวได้บนเส้นทางสู่ความยั่งยืน ดังนั้น ธุรกิจต้องเปลี่ยนวิธีคิดและการทำธุรกิจจากตัวเราเท่านั้น (Exclusive) ไปสู่ธุรกิจแบบมีส่วนร่วม ที่แม้แต่ประชากรกลุ่มฐานรากของปิรามิดเศรษฐกิจก็มีบทบาทสำคัญในห่วงโซ่คุณค่าของธุรกิจ (Inclusive Business)

ที่ผ่านมาประเทศไทยได้มุ่งเน้นการปรับโครงสร้างเศรษฐกิจไปสู่การขับเคลื่อนด้วยนวัตกรรม พร้อมทั้งส่งเสริมการพัฒนาแบบครอบคลุมด้วยนโยบายที่สนับสนุนธุรกิจขนาดเล็กและเศรษฐกิจฐานราก แม้จะมีความล่าช้าของการดำเนินงานตามเป้าหมาย ขาดการพัฒนาทุนมนุษย์ที่ถูกทาง  และขาดการส่งเสริมแนวทางพหุภาคีเพื่อให้เกิดการแลกเปลี่ยนข้อคิดเห็นในระดับผู้นำองค์กร แต่ก็นับว่าประเทศไทยมาถูกทาง

แนวคิดธุรกิจที่เน้นความสามารถในการทำกำไรควบคู่กับการสร้างผลกระทบเชิงสังคม ถือเป็นโอกาสทางการตลาดใหม่ที่มีศักยภาพสูงในการสร้างผลกระทบเชิงบวกต่อทั้งธุรกิจและชุมชน GCNT ชวนทำความรู้จักโมเดลธุรกิจแห่งอนาคตที่ไม่ทิ้งใครไว้ข้างหลัง ที่ไม่เพียงสร้างกำไรอย่างยั่งยืนเท่านั้น แต่ยังช่วยกระตุ้นนวัตกรรม พัฒนาเศรษฐกิจท้องถิ่น และลดความยากจน

ทำความเข้าใจธุรกิจ IB

Inclusive Business หรือ IB หมายถึงธุรกิจที่สามารถสร้างกำไรได้อย่างยั่งยืน โดยมุ่งเป้าไปยังประชากรกลุ่มฐานรากของปิรามิดเศรษฐกิจ (Base of the Pyramid หรือ BoP) ซึ่งเป็นกลุ่มที่ใหญ่ที่สุดแต่มีรายได้ต่ำที่สุดให้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของห่วงโซ่คุณค่าของธุรกิจ ในฐานะผู้จัดหา ผู้จัดจำหน่าย ผู้ค้าปลีก หรือผู้บริโภค

ธุรกิจ IB ไม่เพียงสร้างกำไรแก่ตัวธุรกิจเอง แต่ยังนำไปสู่การพัฒนาเศรษฐกิจฐานรากอย่างทั่วถึงและเป็นธรรม รวมถึงช่วยลดความยากจนและการบรรลุเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน (SDGs)

แนวคิดธุรกิจ IB ถูกกล่าวถึงครั้งแรกในปี 2005 โดย World Business Council for Sustainable Development หรือ WBCSD) โดยนำเสนอแนวทางในการยกระดับบทบาทของภาคเอกชนจากการทำกิจกรรมสาธารณะประโยชน์ไปสู่การยกระดับรายได้ให้ชุมชน ผ่านการนำชุมชนเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของโซ่คุณค่า จากนั้นในปี 2015 แนวคิดนี้ก็ได้รับการรับรองนิยามและกรอบการดำเนินงานอย่างเป็นทางการโดย G20

ปัจจุบันแนวคิดธุรกิจ IB ได้รับการยอมรับจากประเทศสมาชิกอาเซียน ภายใต้กรอบธุรกิจแบบองค์รวมของอาเซียน (ASEAN Inclusive Business Framework)

การแปลความหมายที่สร้างความสับสน

หนึ่งในความท้าทายของการส่งเสริมธุรกิจ IB ในประเทศไทยคือการแปลคำว่า “inclusive business” เนื่องจากในภาษาไทยไม่มีคำที่เทียบเคียงความหมายได้โดยตรง ในเอกสารทางการมักแปลคำนี้เป็น “เศรษฐกิจฐานราก” ซึ่งสอดคล้องกับแผนยุทธศาสตร์ชาติ 20 ปี ที่มุ่งส่งเสริมรายได้ของประชากรฐานราก โดยสนับสนุนให้เป็นผู้ประกอบการ วิสาหกิจชุมชน สหกรณ์ หรือวิสาหกิจเพื่อสังคม (SEs)

อย่างไรก็ตาม การใช้คำว่า “เศรษฐกิจฐานราก” นั้นไม่สอดคล้องกับแนวคิดของ IB ตามกรอบอาเซียนอย่างสมบูรณ์ เนื่องจาก IB เน้นการส่งเสริมธุรกิจที่มีส่วนร่วมกับประชากรกลุ่มฐานรากในห่วงโซ่ธุรกิจหลัก มากกว่าที่จะมุ่งเน้นการสนับสนุนพวกเขาโดยตรง

ความคลาดเคลื่อนนี้อาจสร้างความสับสน ในบทความนี้ จึงใช้คำว่า “inclusive business” หรือ “ธุรกิจ IB” แทนในระหว่างการหารือร่วมกันของหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง เพื่อกำหนดคำแปลและนิยามที่ชัดเจนโดยการแก้ไขปัญหาด้านภาษาและความเข้าใจจะช่วยให้ประเทศไทยออกแบบนโยบายและกลยุทธ์ธุรกิจ IB ที่สอดคล้องกับกรอบอาเซียนได้อย่างมีประสิทธิภาพ

4 ลักษณะสำคัญของธุรกิจ IB

มีความยั่งยืนทางธุรกิจและมุ่งแสวงหากำไร ใช้รูปแบบธุรกิจที่ทำกำไรได้จริงและเป็นส่วนสำคัญในการดำเนินงานหลักของบริษัท
มอบวิธีแก้ปัญหาที่เป็นระบบ มุ่งแก้ไขปัญหาที่จำเป็นสำหรับกลุ่มผู้มีรายได้น้อยและประชากรที่ยากจนอย่างยั่งยืน
สามารถขยายตัวได้ แสดงให้เห็นถึงความสามารถในการขยายทั้งการดำเนินงานและผลกระทบทางสังคม ควบคู่ไปกับการเติบโตของธุรกิจ
นวัตกรรม นำเสนอแนวทางใหม่ๆ เพื่อลดความเสี่ยง สร้างผลกระทบที่มีความหมาย และรักษาความสามารถในการทำกำไร ในขณะเดียวกันก็สร้างความมีส่วนร่วมกับประชากรกลุ่มฐานรากของปิรามิดเศรษฐกิจ

ใครคือกลุ่มฐานรากของปิรามิดเศรษฐกิจ

หัวใจสำคัญของธุรกิจ IB คือการมุ่งเน้นไปที่ประชากรกลุ่มฐานรากของปิรามิดเศรษฐกิจ ในระดับสากล กลุ่มฐานรากคือผู้ที่มีรายได้ไม่เกิน 8.44 ดอลลาร์สหรัฐฯ ต่อวัน ครอบคลุมกลุ่มคนยากจน (รายได้ต่ำกว่า 2.97 ดอลลาร์สหรัฐฯ) และกลุ่มรายได้ต่ำ (2.98 – 8.44 ดอลลาร์สหรัฐฯ)

ประเทศไทยมีความก้าวหน้าในการลดความยากจนอย่างมีนัยสำคัญ จาก 58 เปอร์เซนต์ ในปี 1990 เหลือ 6.8 เปอร์เซนต์ ในปี 2020 ทำให้ประเทศก้าวสู่สถานะรายได้ปานกลางระดับสูง อย่างไรก็ตาม ความคืบหน้าในการลดความยากจนเริ่มชะลอตัวลงตั้งแต่ปี 2015

แม้ว่าความเหลื่อมล้ำทางรายได้ในประเทศไทยจะลดลงบ้าง แต่ยังคงอยู่ในระดับสูง รายได้เฉลี่ยของครัวเรือนในชนบท มีเพียง 68 เปอร์เซนต์ ของครัวเรือนในเมืองในปีเดียวกัน โดยครัวเรือนในชนบทยังเผชิญกับ ข้อจำกัดด้านการศึกษา มี ภาระพึ่งพิงสูง และ สภาพความเป็นอยู่ยากลำบาก

ที่ผ่านมา ประเทศไทยได้มุ่งเน้นการปรับโครงสร้างเศรษฐกิจไปสู่การขับเคลื่อนด้วยนวัตกรรม พร้อมทั้งส่งเสริมการพัฒนาแบบครอบคลุมด้วยนโยบายที่สนับสนุนธุรกิจขนาดเล็กและเศรษฐกิจฐานราก โดยแนวคิดธุรกิจ IB ที่เน้นความสามารถในการทำกำไรควบคู่กับการสร้างผลกระทบเชิงสังคม นับเป็นโอกาสทางการตลาดใหม่ ที่มีศักยภาพสูงในการสร้างผลกระทบเชิงบวกต่อทั้งธุรกิจและชุมชน ช่วยยกระดับรายได้และสร้างการเติบโตอย่างยั่งยืน

นวัตกรรมในโมเดลธุรกิจ IB

แนวคิดธุรกิจ IB ช่วยยกระดับรายได้และคุณภาพชีวิตแก่ประชากรกลุ่มฐานรากของปิรามิดเศรษฐกิจ ด้วย 2 แนวทางหลัก คือ

มอบการเข้าถึงสินค้าและบริการที่มีราคาเอื้อมถึง โดยดึงประชากรกลุ่มฐานรากเข้ามามีส่วนร่วมในฐานะผู้บริโภค
สร้างโอกาสในการสร้างรายได้ เพื่อช่วยยกระดับคุณภาพชีวิตหรือพาประขากรกลุ่มฐานรากออกจากความยากจน โดยให้พวกเขามีบทบาทเป็นผู้จัดหาแรงงาน ผู้จัดจำหน่าย หรือผู้ถือหุ้น

อย่างไรก็ตาม เพื่อให้บริการแก่ตลาดที่มีรายได้น้อยและยังคงทำกำไรได้ ธุรกิจ IB จำเป็นต้องมีนวัตกรรมทั้งในด้านการออกแบบธุรกิจและการลดความเสี่ยง เช่น มีการรับประกันเงินกู้และมีแผนการชำระเงินแบบยืดหยุ่น ที่สอดคล้องกับความสามารถทางการเงินของประชากรกลุ่มฐานราก หรือมีกลไกการจัดส่งสินค้า ที่ช่วยลดต้นทุนการขนส่งและลดความเสี่ยงให้กลุ่มผู้มีรายได้น้อย

โดยบริษัทหนึ่งๆ อาจดำเนินธุรกิจทั้งแบบปกติและ IB ไปพร้อมกัน หรืออาจมุ่งเน้นไปที่การดำเนินธุรกิจ IB โดยเฉพาะก็ได้

3 แนวทางการดำเนินธุรกิจ IB

1. โมเดลธุรกิจแบบมีส่วนร่วม (Inclusive Business Models): บริษัทในกลุ่มนี้ผสานประชากรกลุ่มฐานรากของปิรามิดเศรษฐกิจเข้ากับกระบวนการดำเนินธุรกิจหลัก โดยมักเป็นธุรกิจขนาดกลาง ที่ออกแบบมาเพื่อสร้างทั้งผลตอบแทนในตลาดและผลกระทบทางสังคมในวงกว้าง เช่น Mivana บริษัทกาแฟในภาคเหนือของไทย ที่ช่วยเพิ่มรายได้ให้เกษตรกรผ่านการปลูกกาแฟออร์แกนิกในระบบป่าธรรมชาติ

2. กิจกรรมธุรกิจแบบมีส่วนร่วม (Inclusive Business Activities): ธุรกิจกลุ่มนี้เหล่านี้เกี่ยวข้องกับประชากรกลุ่มฐานรากในลักษณะที่เป็นประโยชน์ แต่ไม่ใช่กิจกรรมที่จำเป็นต่อการอยู่รอดของบริษัท มักปรากฏในรูปแบบ CSR เชิงกลยุทธ์ที่เชื่อมโยงกับธุรกิจหลัก ซึ่งหากประสบความสำเร็จอาจขยายเป็นโมเดลธุรกิจ IB เต็มรูปแบบ เช่น CPF ดำเนินโครงการ CSR ชื่อโครงการเลี้ยงสุกรรับประกันรายได้ ซึ่งเป็นการทำสัญญากับเกษตรกรเพาะเลี้ยงสุกรเพื่อรับประกันรายได้

3. โครงการของวิสาหกิจเพื่อสังคม (Social Enterprise Initiatives): เป็นกิจกรรมเชิงพาณิชย์ที่มีเป้าหมายทางสังคมชัดเจน แต่ไม่มุ่งเน้นการเพิ่มกำไรสูงสุดให้แก่นักลงทุน เช่น Jasberry วิสาหกิจเพื่อสังคมในประเทศไทย ที่มุ่งปรับปรุงคุณภาพชีวิตผ่านการผลิตข้าวออร์แกนิก

ความแตกต่างระหว่างธุรกิจทั่วไป ธุรกิจ IB โครงการ CSR และวิสาหกิจเพื่อสังคม คือธุรกิจทั่วไปให้ความสำคัญกับผลกำไรเป็นหลัก ส่วน CSR และวิสาหกิจเพื่อสังคม (SE) ให้ความสำคัญกับผลกระทบทางสังคมมากกว่าผลกำไร

ขณะที่ธุรกิจ IB มุ่งสร้างความสมดุลระหว่างผลกระทบทางสังคมและผลตอบแทนทางเศรษฐกิจ โดยให้ผลกระทบทั้งสองเสริมสร้างกัน ธุรกิจ IB ยังแตกต่างจาก CSR ตรงที่การดำเนินงานหลักทั้งหมดมีเป้าหมายในการสร้างประโยชน์ในมิติทางเศรษฐกิจ สังคม และสิ่งแวดล้อมอย่างครบถ้วน รวมถึงมุ่งเน้นการขยายโอกาสทางธุรกิจเพื่อสร้างผลกระทบที่กว้างไกลขึ้น

สภาพแวดล้อมที่เอื้อต่อธุรกิจ IB

ธุรกิจ IB มีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้น เติบโต และประสบความสำเร็จได้ดี เมื่อดำเนินการในสภาพแวดล้อมที่สนับสนุน ซึ่งต้องอาศัยความร่วมมือจากผู้มีส่วนเกี่ยวข้องหลายฝ่าย ทั้งภาครัฐ สถาบันต่างๆ และผู้นำที่มีบทบาทสำคัญ โดยต้องมีการให้ข้อมูลที่จำเป็น มีการพัฒนานโยบายและมาตรการจูงใจที่เหมาะสม รวมถึงมีการอำนวยความสะดวกในการเข้าถึงแหล่งทุน และมีการส่งเสริมความสามารถของผู้นำธุรกิจและผู้มีส่วนร่วมในห่วงโซ่อุปทานในการพัฒนาโมเดลธุรกิจ IB เช่น

รัฐบาล ให้ความสำคัญกับธุรกิจ IB ผ่านการลงทุน กลยุทธ์การพัฒนาอุตสาหกรรมและ SME และจัดตั้งโครงการเฉพาะเพื่อสนับสนุนธุรกิจ IB
สมาคมธุรกิจ ทำหน้าที่เป็นตัวแทนของภาคเอกชนและมีบทบาทสำคัญในการส่งเสริมความตระหนักรู้และสนับสนุนการแลกเปลี่ยนความรู้เกี่ยวกับการดำเนินธุรกิจ IB
นักลงทุนเชิงผลกระทบ (Impact Investors) มุ่งสร้างผลลัพธ์เชิงบวกที่สามารถวัดได้ ทั้งในมิติทางสังคมและสิ่งแวดล้อม ควบคู่ไปกับผลตอบแทนทางการเงิน โดยออกแบบผลิตภัณฑ์ทางการเงินที่เหมาะกับธุรกิจ IB และร่วมรับความเสี่ยงในการลงทุน
ผู้ให้คำปรึกษาทางธุรกิจ ที่มีความรู้เฉพาะทางเกี่ยวกับการออกแบบและดำเนินการโมเดล IB ช่วยให้คำแนะนำและเชื่อมโยงธุรกิจกับนักลงทุน
สถาบันการศึกษา มหาวิทยาลัยและโรงเรียนธุรกิจช่วยผลักดันความรู้ด้าน IB และส่งเสริมการเป็นผู้ประกอบการเพื่อสังคมแก่ผู้นำธุรกิจในอนาคต

ทุกวันนี้ประเทศไทยกำลังพัฒนาระบบนิเวศที่สนับสนุนธุรกิจ IB อย่างต่อเนื่อง โดยมีหน่วยงานทั้งภาครัฐและเอกชนกว่า 30 แห่งที่มีบทบาทสำคัญในการส่งเสริมและขยายการดำเนินงานตามโมเดลธุรกิจ IB

เช่น คณะกรรมาธิการเศรษฐกิจและสังคมแห่งสหประชาชาติสำหรับเอเชียและแปซิฟิก (ESCAP) ที่กำลังทำงานอย่างใกล้ชิดกับหน่วยงานภาครัฐและเอกชนสำคัญในประเทศไทย เพื่อส่งเสริมการเจรจาระหว่างภาครัฐและภาคธุรกิจ และสนับสนุนฟอรัมการลงทุน IB แห่งชาติ ทั้งยังร่วมมือกับ มูลนิธิ Bill & Melinda Gates สนับสนุนธุรกิจ IB ด้านเกษตรกรรมและระบบอาหาร และได้จัดทำรายงานศึกษาภาพรวมของโมเดลธุรกิจ IB ในอาเซียนและประเทศไทยอย่างครอบคลุม

ในส่วนของการพัฒนาทักษะให้กับธุรกิจและผู้ประกอบการ ประเทศไทยมีโปรแกรมเสริมสร้างศักยภาพจากหน่วยงานทั้งภาครัฐและเอกชนที่ครอบคลุมการฝึกอบรมด้านพัฒนาธุรกิจ การเข้าถึงข้อมูล แหล่งเงินทุน เครือข่าย และโครงสร้างพื้นฐาน เช่น

สำนักงานส่งเสริมวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม (สสว.) มีบทบาทสำคัญในการพัฒนาทักษะผู้ประกอบการ ผ่านระบบ Business Development Service (BDS) จากผลการสำรวจพบว่า ธุรกิจ IB หลายแห่งในภาคเกษตรและอาหารของไทยเป็น ธุรกิจขนาดกลางหรือสตาร์ทอัพขนาดเล็ก สสว. จึงมีศักยภาพในการสนับสนุน SME โดยจัดหาโปรแกรมโค้ชชิ่ง ฝึกอบรมด้านการวัดและจัดการผลกระทบ รวมถึงอำนวยความสะดวกในการเข้าถึงนักลงทุน พันธมิตรการพัฒนา และหน่วยงานรัฐที่สามารถให้ทุนและทรัพยากรได้
เครือข่าย Global Compact Network Thailand (GCNT) ส่งเสริมความรับผิดชอบต่อสังคมผ่านหลักสูตรต่าง ๆ เช่น
- CIRCO ที่มุ่งพัฒนาโมเดลธุรกิจตามแนวทางเศรษฐกิจหมุนเวียน (Circular Economy) หลักสูตรในลักษณะนี้สามารถปรับใช้เพื่อสนับสนุนการพัฒนาโมเดล IB ได้เช่นกัน
ChangeFusion สนับสนุนการพัฒนาธุรกิจเพื่อสร้างผลกระทบทางสังคม
- โปรแกรมบ่มเพาะและเร่งรัดธุรกิจ ซึ่งให้คำปรึกษาเรื่องแผนธุรกิจ ทุนพัฒนา และโอกาสในการสร้างเครือข่าย
- Impact Flow (เครื่องมือออนไลน์สำหรับจัดการผลกระทบ) และ SE School (หลักสูตรออนไลน์สำหรับผู้สนใจเริ่มต้นธุรกิจเพื่อสังคม)
ตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย (SET) ส่งเสริมการสร้างความยั่งยืนให้กับธุรกิจในประเทศไทยผ่านโปรแกรมต่าง ๆ เช่น
- Impact Volunteer Program ที่มี CEO จากบริษัทจดทะเบียน 25 รายให้บริการโค้ชชิ่ง
- Impact Co-creation Program ซึ่งเชื่อมโยงธุรกิจเพื่อสังคมและบริษัทจดทะเบียนในการแบ่งปันข้อมูลและร่วมกันสร้างผลกระทบ โดยธุรกิจ IB เช่น Jasberry และ Thai Wah ก็ได้เข้าร่วมโปรแกรมเหล่านี้แล้ว

อย่างไรก็ตาม ยังมีอุปสรรคและข้อจำกัดหลายด้านที่ชะลอการเกิดและงอกงามของธุรกิจ IB ในประเทศไทย เช่น แม้ว่า IB จะสามารถเชื่อมโยงกับแผนยุทธศาสตร์ชาติ 20 ปี ได้ แต่ยังไม่มีนโยบายหรือโปรแกรมเฉพาะที่สนับสนุนหรือส่งเสริมโมเดล IB อย่างเป็นระบบ

การลงทุนเพื่อผลกระทบ (impact investing) ในประเทศไทยยังคงมีอยู่อย่างจำกัด โดยแหล่งเงินทุนสำหรับธุรกิจระยะเริ่มต้นส่วนใหญ่จะเน้นที่สตาร์ทอัพด้านเทคโนโลยี ทำให้เกิดช่องว่างในด้านการสนับสนุนการขยายตัวของธุรกิจ IB

นอกจากนี้ แหล่งเงินทุนอื่นๆ ที่สนับสนุนการพัฒนาที่ยั่งยืนส่วนใหญ่ยังมุ่งเน้นที่ผลกระทบด้านสิ่งแวดล้อม และเกี่ยวข้องกับองค์กรขนาดใหญ่ในภาคการเงิน ที่อยู่อาศัย และพลังงาน ที่สำคัญธุรกิจขนาดเล็กมักไม่มีทรัพยากรหรือระบบที่เพียงพอในการวัดและรายงานผลกระทบอย่างเป็นระบบ ซึ่งส่งผลต่อความสามารถในการพิสูจน์คุณค่าทางสังคมและดึงดูดนักลงทุน

บทเรียนจากบริษัทอูรมัต

บริษัทอูรมัต จำกัด (Urmatt Limited) คือเป็นหนึ่งในผู้ผลิตข้าวหอมมะลิออร์แกนิกรายใหญ่ที่สุดของโลก อีกทั้งยังผลิตข้าวออร์แกนิกชนิดอื่นๆ และผลิตภัณฑ์จากข้าวคุณภาพสูง บริษัทมีชื่อเสียงในฐานะผู้นำด้านการเกษตรอย่างยั่งยืน และการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมในระดับภูมิภาค บริษัทอูรมัตปฏิบัติตามมาตรฐาน Fairtrade และได้รับการรับรองจาก Ecocert ซึ่งเป็นองค์กรรับรองผลิตภัณฑ์ออร์แกนิกระดับสากลในปี 2000

ภารกิจของบริษัทอูรมัตคือการส่งเสริมการเกษตรออร์แกนิกที่ยั่งยืน ผ่านความร่วมมือกับเกษตรกรในภาคเหนือของประเทศไทยกว่า 3,000 ราย (36 เปอร์เซนต์เป็นผู้หญิง) โดยใช้ระบบการดำเนินงานแบบครบวงจรที่โปร่งใสและตรวจสอบได้ มีพื้นที่กว่า 29,000 ไร่ ภายใต้สัญญาการทำฟาร์มแบบมีเงื่อนไข โดยเฉพาะอย่างยิ่ง 100 เปอร์เซนต์ของสัญญาซื้อขายฟางข้าวทำกับผู้หญิงทั้งหมด

เพื่อเพิ่มรายได้ให้เกษตรกร บริษัทอูรมัตจ่ายค่าผลผลิตสูงกว่าราคาตลาด นอกจากนี้ บริษัทให้การสนับสนุนทางการเงินล่วงหน้า และจัดหาปุ๋ยชีวภาพและเมล็ดพันธุ์ออร์แกนิกโดยไม่มีค่าใช้จ่าย ในภาพรวมบริษัทอูรมัตส่งผลกระทบเชิงบวกต่อชีวิตของผู้คนประมาณ 21,000 คน

ในด้านนวัตกรรม บริษัทอูรมัตมุ่งเน้นการพัฒนาเศรษฐกิจหมุนเวียนแบบไร้ของเสีย (Zero-Waste Circular Economy) เพื่อสร้างช่องทางรายได้เพิ่มเติมให้กับเกษตรกร บริษัทมีแผนกวิจัยและพัฒนา (R&D) ที่แข็งแกร่ง ซึ่งผลักดันการ กระจายผลิตภัณฑ์ ขยายจากข้าวออร์แกนิกไปสู่รำข้าว แป้งข้าว เส้นพาสต้าและก๋วยเตี๋ยวจากข้าว ข้าวอบกรอบและเค้กข้าว ไข่ไก่ออร์แกนิกจากการเลี้ยงปล่อย เมล็ดเจียและเครื่องเทศ

ผลิตภัณฑ์บางชนิดของบริษัทอูรมัต เช่น เครื่องเทศคุณภาพสูง ประสบความสำเร็จทางการเงินมาก ในขณะที่ผลิตภัณฑ์อื่น เช่น ไข่ออร์แกนิก ที่ผลิตโดยเกษตรกรจากกลุ่มชาติพันธุ์พื้นเมือง แม้จะเพียงแค่คุ้มทุน แต่ก็มอบประโยชน์ทางการเงินที่สำคัญให้แก่เกษตรกร ปัจจุบันอูรมัตเป็นแบรนด์ไข่ออร์แกนิกที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย

จากบทความข้างต้น จะเห็นได้ว่าปัจจุบันเริ่มมีธุรกิจที่ส่งเสริมให้ผู้ประกอบการสามารถเข้าถึงเทคโนโลยีหลายๆ อย่าง ซึ่งช่วยประหยัดต้นทุนได้ รวมถึงบริษัทขนาดใหญ่ที่ทำธุรกิจไปพร้อมกับการพัฒนาสังคมแบบไม่ทิ้งใครไว้ข้างหลัง

“ถ้าโลกรอด ธุรกิจก็รอด”

“ถ้าลูกค้าประสบความสำเร็จ ธุรกิจก็ประสบความสำเร็จ”

“ถ้าคู่ค้าเจริญเติบโต ธุรกิจก็เจริญเติบโต”

“ถ้าซัพพลายเดอร์แข็งแรง ธุรกิจก็แข็งแรง”

ข้อมูลอ้างอิง